Жаңа жыл дастарханына оригинальный рецептер іздуге кірісіп кеткен шығарсыздар. Біздің үйде де газет қиындыларынан, ескі блокноттардан, кулинария сайтарынан табылған тағам түрлері алдын ала «пробник» ретінде дайындалып жатыр. Әкеміз, бауырымыз, жарымыз деген сияқты бабы қиын персоналар ұнатқан тағамдарды мерекелік дастарханға қоямыз деп жоспарлап жүрміз.
Бұрын жасап көрмеген тағамдар, қаншалықты оңай әрі дәмді сияқты көрінгенмен, бір дегеннен көңілден шыға қоймайды. Төменде ұсынып отырған бір-екі рецепт не отличаются оригинальностью, есесіне үйдегілердің дәм айырғыш рецепторларынан «құламай» өтіп, овацияға ие болған деуге болады.

Тақпақ айтатын возрасттан өткеннен кейін Жаңа жылды тойлау мен үшін аса бір керемет нәрсе болудан қалды. Әйтпесе бұрын аязататансссакалынссс былай қойып, сігән болып киініп алып, биді сұңқылдатып, өтірік сәуегей болып, кештің зуиздасына айналып, гранприді ап кететін едім.

Астаналық жігіттер, осы апта соңы жексенбі күні жиналып бір монша немесе саунаға барсақ қалай қарайсыңдар? Білетін жақсы мекендерің бар ма? Мысалы 3 сағатқа алсақ?

Нақты ұсыныстар бар ма?

Тұп-тура он алтысы күні менің Ваймакстағы ақшам бітіп қалды. Шын мәнінде он бірінде бітуі керек еді, бірақ Диджитал ТВ өздері байқамай, маған төрт күнді тегіннен тегін сыйлай салды. өзім де, шын айтса, осыдан құтылып, басқа провайдердің боданы болуды аңсап жүргем.
Содан он жетісінде Билайнға барып сымды интернетке тапсырыс беріп қойдым да, жиырмасы қашан болар екен деп, интернетсіз тіршілікті бастап кеттім.

Жаңа Жылды отбасыммен сонда қарсы алмақпын. Ақтөбелік амиголармен сонау 2009 да алғаш кездесіп едім. Аршат, Ерлан Оспан екеуін. Сол кездесуден соң жаңа заңға қарсылық ретінде бірнеше блог жабылып еді, естеріңде болса.
Қазір Техно да, Асау да Ацсотонада. Ақтөбе жамағаты болса жаза отырыңдар, бәлкім жүздесудің реті түсер.

Кішкентай кезімде нақты 4-5 жаста болуым керек. Сол 31-желтоқсан күні сағат түнгі 12-де барлық адам далаға салют атуға шықпай ма? Сол маған бір әпке салютты жақты да маған берді. Ал мен болсам салютты аспанға атудын орнына бір орыс балаға көздеп тұр екенмін. Сол кезде жаңағы әпке жылдам қолымдағы салютты аспанға көтеріп жібергенде бір атылып кетпесі бар ма? Ана орыс балаға тигенде не болатын еді???

Бізге дейм-ау, қаланың барлық жерінде Жаңа жылға дайындық басталып кетті.

Жаңа Жыл туралы ойларыңды айта беріңдер.

Уа, жамағат! Аязды қыс мезгілінде жылы үйде отырып, дастархан басында ыстық шәймен ішетін тәттілерді жасауды ұсынамын. Оңай, тез, дәмді!  Менімен бірге ілесе отырыңыздар, бастайық!

40 күннің ары-берісінде өзіміз көптен күткен Жаңа жыл мейрамы келе жатыр.

Осы мезгілде қашанда бір ерекшелікті, сиқырды күтеміз ғой. Енді сиқыр болмасада ерекше сыйлық күтеміз. Өзгелерге қуаныш сыйлау үлкен бақыт қой. Қуаныштың ең үлкені жан жылуы екенін білеміз. Бірақ, қашанда өзіңіз сүйетін сүйіктіңіздің, туған-туыстарыңыздың ойында жүрген, ұнатып жүрген затын сыйлау үлкен қуанышқа алып келеді.

Біздің сіздермен ақылдасайық деген екі ойымыз бар. Ойларыңызбен бөлісе отырсаңыздар.

1.Жаңа жылға қандай сыйлық алғыңыз келеді? Ұлуы бар әшекей бұйымдары сіздерге ұнар ма еді?
2. Сіз өзіңіз жаңа жылға қандай сыйлық силар едіңіз? Бағасы қандай болуы керек?

Ойларыңызбен бөлісе отырсаңыздар!

Кино жарнамалап шабашка қылған орыстың жүргізуші шатасып жатыр.
Ондай-ондай ханның қызында да болады:)

Ал маған Жаңа жылда «Ел Арнадан» көрсеткен «Алтын Асқар» думанды-кеші ұнады. Орысша аты “Голубой киноогонек” деп басында жоспарланған. Жалпы бағдарлама жақсы ойластырылған, әзіл жағынан да біршама қызықты болды деп ойлаймын. Идея «Қазақфильмдікі» болса, музыкалық өңдеу, ұйымдастыру «Ел Арна» телеканалінікі екен. Режиссерлердің бірі болып Санжан Мадиев шығыпты. Жас болса да, жақсы еңбектенді. Жалпы қазіргі қоғамның тынысын жастар жақсы білетін сияқты, сондықтан да біздің қазақ өнерінің басында жүрген ата-апаларымызға осыны ескеру керек сияқты.

Жаңа жыл мерекесі дегенде ойыма бірінші желтоқсанның 31-нен қаңтардың 1-не қараған түні келетін. Ғажайыпқа толы Аяз атасымен ерекшеленетін бұл мерекені барынша жақсы қарсы алуға тырысып, алдын ала дайындалып, мәз-мейрам болып жататынымыз есімде… Ауылда керемет шыршалар мен әсем шырағдандар болмаса да, көтеріңкі көңіл күйдің әсерінен ондай жоқшылықтар еленбей де қалатын. Үйдегілердің рұқсатымен аулада өсіп тұрған қараталдың шағын бұтағынан шырша жасайтынмын. Оны да ағам әрең дегенде үйдегілердің айғайымен істейтін. Бір ренжіп, бір қуанып, әйтеуір оны үйге қойып бергеніне риза болып, еңбек сабағында жасаған ойыншықтар мен базардан сатып алған жылтырақ нәрселермен орап безендіретінмін. Қазір еске алсам сол кездегі жаңа жылды қарсы алған кездерім өте қарапайым, бірақ бақытты сәттерімнің бірі екен.
Арман қуып, алдыма қойған мақсатпен Алматыға келдім. Қалалықтардың жаңа жылды тойлауы өзгеше екен. Ауылда жоқ деген шыршалардың да, ойыншықтар мен шырағдандардың да түр түрі болғанымен, ауылдағыдай мейірімді, абыр-сабыр болып жатқан жұртты көрмейсің. Ол менің табиғатыма жат құбылыс еді. Бірте-бірте жаңа жылды тойлауға деген құлшынысым бәсеңдей бастады. Биылғы жылы да туған-туыстарға азын-аулақ сыйлықтар жасадым да, достарымды хабарласып, кейбіреулерін агент арқылы құттықтай салдым. Күндер әйтеуір өтіп жатты… Бір күні әріптесім Ерқұлан шағын блогына былай деп жазыпты: «Алла жалғыз! Тумады да, өлмеді! Иса — оның баласы емес! Пенде еді. Туған күнін тойлайтұғын „Құдайдың“, Жаңа жылмен құттықтама сен мені!». Бұл өлеңді оқыдым да, ойладым. Расында да мен өзі нені тойлап жүрмін деп… Жаратушы бір Алла, Мұхаммед оның елшісі дегеніммен, мына тойлап жүргенім оған қарама-қайшы, менің бұл жүрісім екіжүзділік емес пе?! Жаңа жылымыз Наурыздың қадірін енді түсінгендеймін.

Наурыз мерекесі мен үшін наурыз көже ішумен шектелетін. Биылғы жылдан бастап өзіміздің жаңа жылымыз Наурызды ерекше тойлауды мақсат еттім. Ауылда жүргенде жаңа жылды қалай керемет тойлайтынымыз әлі есімде, сол кезді аңсап жүр едім. Енді жаңа жылымыз Наурызды тойлауға сондай құлшыныспен кірісемін! Маған сәттілік тілеңіздер, бауырлар!

«Айқын» газетінің 30 желтоқсанында шыққан нөміріндегі бір қызық оқиғаны көзім шалды. Авторы Айжан деген бір қыз екен. (мүмкін жай ғана ник шығар)
Сонымен былай делінген:

Жаңа жыл отбасылық мереке болғандықтан, сағат 12-ге дейін үйде келер жылды қарсы алып, одан кейін достарыммен кездесуге шыққанмын. Жоспар бойынша, барлығымыз Медеуге барамыз деп шештік. Содан елдің бәрі жиналсын деп күтіп тұрған кезімізде, сөз салып жүрген жігітім телефон шалды.

"Қазір кездесейік, саған бір сыйлығым бар" деді. Сыйлық алғанды кім жек көрсін, достарымның барлығын тағы да бір сағат тостырып қойдым. Бір кезде қасында екі досы бар, жігітім келді. Далада өте суық болғандықтан, оның көлігіне отырдым. Сол кезде досы рульге отырып, машинаны айдап барады.

Қазекем даңғазаланып түпкі идеологиясы христиандардың Рождествосына барып тірелетін «жаңа жылды» да өткізіп тастады. Әрине, әлемдік үрдіс бойынша өткен 2010 жылдың қорытындыларын шығарған дұрыс.

Бірақ біздің Ұлттық мерекеміз – Тәуелсіздік күнін көлеңкесінде қалдырып, тұмшалап тастайтын «жаңа жылды» тойлау не береді? Аста-төк дастархан жасалады, адамдар жиналып кейбір жерлерде ішімдік ішіледі.

Бәрінен де қорқыныштысы, түнгі сағат 12-нің аржақ-бержағында тарсылдаған-гүрсілдеген отшашулар болады. Осындай жағдайлардан соң бір Алматыда ғана бір адам қаза тауып, 9 адам жараланған. Кейбіреуі мүгедек те болып қалған.

Негізінде адамдар фейерверктетіп отшашу жасағанда ібіліс қуанады екен деп оқыған едім. Сол шынында келіп тұр!

Желтоқсанның 31-і күні түске дейін жұмыста отырдық. Қырып жұмыс бітіргеніміз шамалы, бір бірімізге барып шай ішуден аспадық. Түске жақын кабинетке миығынан күліп әріптесім Альмира келді. Қолында қос парақ дәптердің беті. Яғни, хат. Баласы Руслан жазыпты. Кімге дейсіз бе? Сезген шығарсыз…әрине, Аяз атаға. Хат: «Сәлеметсіз бе, Аяз ата! Мен Семей қаласындағы №37 мектептің 2 сынып оқушысымын. Атым Руслан. Жаңа жылда сізден өтінерім: ата-анамның жалақысын көтерсеңіз екен, себебі, компьютеріме «Трон» ойынын сатып әпергендерін қалаймын» деп басталады. Русланның ата-анасы бізбен әріптес. Сөзінің жаны бар, біздің мекеме мемлекеттік бюджеттен тыс Акционерлік қоғамға жататындықтан, 2 жыл бойы жалақы өсуін үмітпен күтіп жүрміз. Жә, оны қойшы.
Бұндай басқа да отбасыларда кездесетін жайт шығар. Негізі, хатты оқып, ойға шомдым. Балалық шағымда Аяз атаға сендім бе? Сенген сияқтымын. Нақты есімде жоқ. Осылай хат жазып көрдім бе? Жоқ. Мектеп шыршасында тақпақ,ән айтқан балаларға ұсынатын 5 тал кәмпитіне разы болатынбыз. Қазіргі балалардың Аяз аталары да «крутой» ма дедім, әр баладан жеке –жеке тапсырыс қабылдайтын. Әйтеуір, бөбектердің үміттері үзілемесе болғаны…